آیین دانایان 1

گفتم: که روی ماهت از من چرا نهــان است؟
گفتا: تو خود حجابی ور نه رخم عیــان است!

گفتم: که از که پرسـم جانا نشــان کویــت؟
گفتا:نشان چه پرسی آن کوی بی‌نشان است

گفتم: مرا غم تو خوشتر ز شادمــانی است
گفتـا: که در ره ما غم نیــز شادمـــان است

گفتـم: که سوخــت جـانــم از آتــش نهـــانـم
گفت:آنکه سوخت اورا، کی ناله وفغان است

گفتـم: فراق تا کی؟ گفتا: که تا تــو هستی
گفتم:نفـس همین است،گفتا:سخن همـان است

گفتـم:که حاجتـی هست، گفتــا:بخـواه ازمـا
گفتم: غمم بیفــزا، گفتا: که رایگـان است. . .

 نه تنها د ل ت ن گ خودش و نگاه مهربونش، دلتنگ جمکـــــرانشم هستم. . .

دعا بفرمایین لطفا. . . :(